Mo op Curaçao

De dag dat Mo aan zou komen (maandag) zijn we met een stel naar Cas Abou geweest en vandaar uit zou ik Monique ophalen vanaf Hato.
Toen ik stond te wachten gierden de zenuwen door mijn lijf. Jemig zeg hoe zou ze eruit zien? Moet ik huilen? Moet Mo huilen?
Ik had me voorgenomen om haar eerst even lekker te knuffelen en dan zien we wel.
Martijn was er ook bij en die vroeg hoe ze eruit zag zodat hij ook kon kijken of ze eraan kwam.
Maar ja Mo en haarkleur, dat verandert nog weleens. Ik denk dat ze blond is, of nee bruin, lang/kort, ik wist het allemaal niet. Haha.
Toen ineens zag ik Mo aan komen lopen, ik stond te springen als een peuter die voor zijn verjaardag een fiets heeft gekregen. Al voordat ze daadwerkelijk buiten de poort was hadden we elkaar al vast. En ja, ik moest huilen. Maar dat is bekend bij mevrouwtje emo (ik dus). Dezelfde avond zijn we bij de Tropen gaan eten, nog even bij Kaya Amsterdam geweest en daarna lekker naar bed.

Dinsdag
Ja hoor wat denk je: bewolkt. Niet echt weer om naar het strand te gaan, dus dan maar even lekker Punda in om de winkeltjes te bekijken. Laat het nou net een nationale feestdag zijn i.v.m carnaval. Inderdaad alle winkels dicht. Tot overmaat van ramp begon het ook nog eens te regenen, gieten past er beter bij. Dus we waren drijf en drijfnat.
Dan maar even bij Goodfellers een hapje eten en naar huis. Inmiddels was het ook tijd om ons te gaan douchen en te gaan omkleden voor de carnaval optocht.
We waren al flink gewaarschuwd door mijn huisbaas dat we na de optocht direct weg moesten zijn omdat er dan altijd vechtpartijen zijn die uit de hand lopen.
Dus toen wagen #3 voorbij was, wilde ik er al vandoor. Gelukkig zijn we toch nog even gebleven maar wel op het goede moment weggaan. Want Mo weet je, dat gerommel wat we daar in het begin hoorde, dat was dus een wel een schietpartij. En na afloop van de optocht is het zoals mijn huisbaas al zei niet rustig verlopen.
Na de carnaval nog even naar de nachtwacht waar het onverhoopt toch nog vol begon te lopen.

Woensdag
Nieuwe dag, nieuwe kansen, maar het weer laat ons weer in de steek. Dan maar alvast een afspraak maken om met dolfijnen te zwemmen. Daar nog even een dolfijnenshow’tje gezien en ineens klaarde de lucht wat op.
Snel naar huis, bikini’s aan en naar het strand, Mambo. Ook al was het geen helderblauwe lucht de zon had wel z’n werk gedaan want dat spierwitte van Mo was al snel weggetrokken.
Woensdagavond is hier niet zo’n spectaculaire avond. We zijn met Teun, Frank en de nog een aantal van Scharloo bij het Plaza-hotel spare-ribs wezen eten en vervolgens nog even naar de pianobar.
Toen we weer naar huis wilden gaan, bleek dat de pondjes brug open stond. We hadden het plan om wel even te wachten, en nog even, en nog even, en nog even. We hadden t nog overwogen met een taxi over de brug te gaan. Maar nu een uur of 2 mochten we toch te voet naar de overkant. Snel ons bed in en kijken wat donderdag ons te bieden heeft.

Donderdag
Gets… ik werd direct wakker met het idee dat ik die avond moest gaan werken. Overdag nog even naar het strand geweest (Zanzibar) en s’avonds aan het werk. Mo was nog op het strand gebleven met mijn huisgenootje, Charis, en de buurtjes. Zij zouden Mo s’avonds ook meenemen naar de Nachtwacht en Cinco.
Toen ik klaar was met werken ben ik snel naar huis gegaan, gedoucht en op naar Cinco. Eenmaal op de parkeerplaats daar aangekomen word ik gebeld dat ze alweer thuis waren. Haha. Dus ik kon weer omkeren en naar huis. Dit is uiteindelijk toch nog een leuke avond geworden omdat we nog lange tijd met z’n allen bij ons voor hebben gezeten.

Vrijdag
Dolfijnen-dag. Dit stond gepland om 13.00 uur. Toen Mo kwam zeggen dat we er waren was er een man die heel graag van tijd wilde verruilen met Mo. Hij zou dan nu gaan en Mo kon dan om 14.30 en dan zou Mo daar $50,- voor krijgen. Kijk dat is nog eens een goede deal. Dat laten we ons geen tweede keer zeggen. Dus €50,- rijker (hij had geen dollars) nog even een drankje doen bij Hemmingway en toen was Mo aan de beurt.
Dat zwemmen met dolfijnen is echt een aanrader voor iedereen.
Omdat we er die nacht ervoor niet heel vroeg inlagen, leek het ons slim om lekker even niets te gaan doen.
S’avonds zijn we bij The Ribbs eten wezen halen en naar Zanta geweest.


Zaterdag
Overdag zijn we met Eelco (buurjongen) en 2 vrienden van hem uit NL naar Grote Knip geweest. Onderweg is er een rots waarvan je af kunt springen. Ik riep bij voorhand al dat ik niet zou gaan omdat ik daar al eens was geweest en had gezien hoe hoog het was.
Eelco en Farith sprongen er wel vanaf, maar Mo en Jan die zagen er toch ook maar vanaf. Het was echt superhoog!!!!!!!
Daarna naar Grote Knip geweest waar Teun en de rest van Scharloo aan het BBQ-en waren. Wij moesten ook al vrij snel weer weg omdat we met ons huis gingen BBQ-en. Na de BBQ (wat niet te eten was overigens) zijn we naar Mambo geweest.

Zondag
Deze ochtend wilde ik echt overslaan, ik voelde me beroerd. Toch maar al mn moed verzameld en mn bed uit gegaan en lekker bij Kontiki op het strand gelegen om direct door te gaan naar Happy Hour bij Wet and Wild.

Maandag
Weer een dagje strand, deze dag maar weer Kontiki. S’avonds lekker eten & quizen bij de tropen en vervolgens nog even bij ons thuis ge-…eh...-borreld.


Dinsdag
Nog even snel een laatste dagje strand bij Zanzibar en daarna was het toch echt tijd om spullen te pakken en Mo naar Hato te brengen. Toen we bij Hato waren bleek dat het eigenlijk al tijd was om door de gate te gaan. Maar we hebben lekker nog een drankje gedaan met zn 3en. (Charis was ook mee)
En ja toen he ….. toen moest ze toch echt gaan. Dat was natuurlijk weer huilen, huilen, huilen en nog meer huilen.
Gelukkig heeft ze een goede vlucht gehad en ik kan niet wachten haar weer te zien.

Ik heb echt een wereld-week gehad met mijn vriendinnetje. Ik vind het super dat ze is gekomen zo helemaal alleen. Mo love U!!!

Nu mijn laatste bezoek is vertrokken voelt het allemaal wel leeg. Er is niets meer om naar uit te kijken. Het is nu gewoon doorleven hier tot ik naar huis ga.
Dat gaat me uiteraard wel lukken, maar ik kijk er heel stiekem toch ook heel erg naar uit om naar Nederland te gaan. Gewoon een avondje in de Maenen hangen waar ik normaal altijd zo over klaag.
Ik zou eind juli naar huis komen maar dat is vervroegd naar half juni. Als alles goed gaat land ik 16 juni, maar dat staat nog niet vast. Ik heb nog niet echt geboekt.

Nog niet alle foto’s zijn aanwezig, dit omdat mijn camera leeg is. Ik zal ze er van de week een keer bijzetten!!!

Dikke kus en tot over 105 dagen…………………………………………