Guus Meeuwis, struisvogels, Tara & Bonaire

Ja mensen het is alweer even geleden, maar wij hebben hier op Mambo lekker staan meebleren bij die liedjes van Guus.
Het was echt een op en top feest voor jong en oud. Want ik heb menig ouder (mama Martijn) uit zijn dak zien gaan!!
Dezelfde week ben ik met Martijn en zijn moeder naar de struisvogelfarm geweest. Iedereen die hier op bezoek is geweest heb ik proberen over te halen, maar niemand leek interesse te hebben. En nu ben ik eindelijk geweest!! Die beesten zijn ZO grappig.

Verder is het momenteel een periode van komen en gaan. Bijna iedereen die ik ken is al weg of gaat binnenkort weg (inclusief ikzelf). Zo heb ik vorige week Tanja naar het vliegveld gebracht, is Eelco inmiddels alweer naar Nederland en ben ik Tara wezen ophalen.
Charissa was met me meegegaan Tara ophalen en we stonden nog geen 2 minuten op het vliegveld en Tara kwam aanlopen. Dat is toch wel heel vreemd om ineens oog in oog met een Ouderkerker te staan.
Die avond zijn we gelijk wat wezen eten bij de Tropen en bijtijds naar bed. Omdat we dat weekend naar Bonaire gingen, moesten we de dag erna gelijk het paspoort van Tara af gaan geven bij de boot. Uiteraard gelijk een rondje Punda gedaan, wat boodschapjes gehaald en lekker culinair gekookt. Tara werd direct in het diepe gegooid aangezien mijn auto het die dag had begeven. Ik ben dus haar perosnal-tom-tom geweest en heb haar naar mijn huis begeleid.
S’avonds wilden we met Tara haar auto wegrijden bij Martijn en jawel…….. Ook haar auto had geen zin meer. Welkom Tara in het auto-paradijs-Curacao!!!!!!

De volgende ochtend was het zover…. BONAIRE.
Om 6 uur in de morgen werden we verwacht aanwezig te zijn en vertrokken we richting dat eiland. Iedereen op de boot lag te slapen op het dek. Best wel een vreemde gewaarwording. Ik denk dat het eruit zag als een boot met vluchtelingen. Behalve Nick…. Die sliep niet, die was zeeziek.
Na 6 uur zagen we eindelijk land in zicht en eenmaal aan wal gingen we scooters huren.
Pieter, Nick en Tommie een aparte en Tara en ik samen. En oh oh wat is Bonaire mooi. Curaçao ziet er niet uit vergeleken met dit eiland. De eerste dag zijn we de ene kant van het eiland rondgereden met super mooie wegen langs de kust. S’avonds hadden we een BBQ en zouden we naar een pool-party gaan. Iedereen (ongeveer 40 man) van de boot is geweest, behalve Tara en ik. We waren TE verbrand en stiekem in slaap gevallen. Toen we eenmaal wakker werden was het te laat om nog te gaan.
Die nacht hebben Pieter en Tommie met Nick in het ziekenhuis gezeten omdat hij bij de pool-party in een ondiep zwembad zijn hoofd had gestoten. Zijn hoofd lag van voor tot achter open. Het was als het ware opengespleten.
Dit was een flinke domper op het weekend, maar Nick laat zich niet kennen en de dag erna stond hij na nog een ziekenhuisbezoek alweer paraat om de andere kant van het eiland te gaan bezoeken per scooter.
We zijn toen terechtgekomen bij Sorobon-beach. Dit is werkelijk het mooiste strand wat ik ooit in mijn leven heb gezien. 1 ding weet ik zeker: Ik ga ooit een maand naar Bonaire om te leren surfen. Dit strand is daar ideaal voor omdat je zeker een kilometer (misschien iets minder haha) het water in kan lopen.
Deze avond waren Tara en ik wel klaar voor een wilde stapavond, maar helaas, dat zit er op Bonaire niet in. Supermooi, maar het nachtleven is ronduit saai!!!
De laatste dag, zondag, werden we met de boot gedropt bij klein Bonaire om te snorkelen en vervolgens werd koers gezet naar Curaçao.
Iedereen lag weer knock-out op die boot en ineens begon iedereen: ow, ah, OW, AH te roepen. Verdomme dacht ik, maar ik werd ergens ook wel nieuwsgierig.
Ik ben zo dankbaar dat al deze mensen hard genoeg riepen, want ik had het voor geen goud willen missen: zeker 30 dolfijnen zwommen voor, links en rechts van de boot.
Werkelijk iedereen was wakker en ging uit zijn dak bij de reling van de boot.
Dan doken ze weer weg, kwamen boven om een mega-pirouette te maken, kortom: Wow!!!!!!
S’avonds met zijn allen naar Wet&Wild nog een feestje maken en dan allemaal maar slapen en het weekend nog eens terughalen in je droom.

En dan zit ik nu op kantoor, na vandaag moet ik nog 1 dag op kantoor werken en dan zit het werken op Curaçao erop.
De dagen beginnen nu allemaal wel wat zwaarder te wegen hoor nu het einde heel dichtbij is.
Mijn auto staat in de verkoop, maar is.. jawel…. Stuk. Ik laat hem op het moment repareren (een kostenplaatje wat ik er nu eigenlijk niet bij kan hebben). Dan maar hopen dat ik hem snel verkoop, want dat geld kan ik hard gebruiken de laatste weken.

Nou mensjes uit het gekke-Nederland, nog heel even en ik kom jullie vervelen met al mijn verhalen. Ow joh, wat heb ik een hoop te vertellen.

Tot snel!!!!!