Motor, Sangria & mama Martijn

Zal ik al lid worden van de Hells Angels of toch maar even wachten nog tot ik mijn papiertje heb. Ik ben sterk aan het twijfelen omdat ik motorrijden stoer vind.
Heb nu al 3 lessen achter de rug. De eerste les moest ik veel oefenen met sturen, ik stuurde steeds met mijn lijf en dat was niet de bedoeling. Maar na les 1 verliep dit vlekkeloos. Tijdens mijn 2e les heb ik me voornamelijk bezig gehouden met schakelen. Dit stelt niets voor, ik dacht dit moeilijk zou zijn, maar Marian heeft dit onder de knie.
Het is zo anders dan in Nederland he. Zo kreeg ik een helm (potje) op die veel te groot was, dus ik zei dat, zijn antwoord was: “Beter te groot dan te klein” Ik denk dat Nederlandse instructeurs daar anders over denken, maar ok.
Toen het schakelen mij werd uitgelegd en ik een rondje om een gebouw moest doen, was hij ineens weg, dus ik nog een rondje en nog een en nog een. Geen Giovanni te bekennen.
Toen heb ik mezelf maar wat dingen aangeleerd: knipperlicht en schakelen naar z’n 4. (Wie weet ben ik nog wel een betere instructeur). Uiteindelijk kwam hij weer aanzetten met het nieuws dat ik het goed deed en dat ik alleen terug mocht rijden naar het kantoor. Okido, daar ging ik dan alleen op die Honda. Haha.
8 mei mag ik op voor mijn theorie-examen (10 stenciltjes) Dit valt trouwens nog vies tegen. Die voorrangsituaties zijn voor mij abracadabra. Misschien dus maar een theorielesje nemen of zo. Ik zie het wel.
Bij les 3 mocht ik de weg op. Hij in zijn lesauto en ik op de broembroem er achter aan. Jemig wat tof!!! Ik zou wel de hele dag willen rondrijden!!!

Ik had de laatste tijd echt last van heimwee. Zodra ik alleen was voelde ik me zo rot, dan miste ik alles en iedereen zo erg. Gelukkig ben ik die fase weer voorbij wat natuurlijk niet zegt dat ik niemand mis.
Ben er ook wel achter dat mijn vrienden en vriendinnen me heel erg veel waard zijn. We zijn echt een stuk hechter dan menig andere groep merk ik wel. Daar ben ik trots op.
Jullie moeten nu niet denken dat ik misschien morgen al op de stoep sta want ik red het nog makkelijk tot 16 juni. Het is denk k nu gewoon zo dat het eind in zicht is en je daar naartoe leeft.
Maar aan de andere kant zie ik er ook weer onwijs tegenop om naar Nederland te gaan. Ik heb namelijk het vermoeden dat het daar allemaal al heel snel weer normaal is.
Ow wat wil ik iedereen graag knuffelen, al mijn verhalen vertellen, Martijn showen, feesten noem maar op.

Duck… poets je motor maar vast op!!!!!!!!!!!

De mama van Martijn heb ik mogen ontmoeten. Wat was hij zenuwachtig zeg, dat kan ik me maar al te goed voorstellen want op Hato op iemand aan het wachten zijn is slopend. In het begin van de week moet ik altijd veel werken, dus ik heb nog niet heel veel tijd met haar doorgebracht. Daar gaan we snel verandering in brengen! Hele leuke vrouw, maar ik had ook niet anders verwacht. Bij zo’n leuke jongen moet wel een leuke moeder horen. Haha

Afgelopen zaterdag hebben we een sangria-BBQ gehad bij Thobias en Katharina. Wat een feest zeg!!! Er waren 4 vriendinnen van Lianne uit Nederland over en 1 daarvan leek sprekend Daan. Ook qua karakter. Te grappig!!! De BBQ was zeer geslaagd en zoiets gaan we snel herhalen.

Nog maar heel eventjes!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!