Kerst, oud en nieuw in de tropen

Jemig zeg. Dat is lang geleden.
Maar hier ben ik dan EINDELIJK weer.
Op mijn werk heb ik geen internet meer dus ik heb niet heel veel de gelegenheid om te internetten. Ja of ik moet zoals nu naar een internetcafe gaan, maar daar heb ik vaak geen tijd (of zin) voor.

Om maar eens met de deur in huis te vallen: Ik heb ontslag genomen en ik ga verhuizen.
Ik werk tot a.s zondag en dan ben ik van Dive en Dine Octopus verlost. Haha, nee zo erg is het niet, maar ik heb t daar nu wel gezien. Toe aan iets nieuws zeg maar.
Ik heb al een kantoorbaantje gevonden voor 20 uur per week. En daarbij verdien ik relatief veel meer. Nu dus nog even op zoek naar een ander baantje voor 2 dagen per week en ik kan er weer tegenaan.
15 februari ga ik met Charissa wonen. Sharine gaat naar huis en ik neem haar plekje. Ik heb er zoveel zin in. Gewoon lekker in Salina wonen. Dichtbij Mambo e.d, dat is ook wel lekker om niet steeds na he stappen zo’n ***eind te moeten rijden.

Bij dit bericht een heleboel foto’s omdat ik wat achterstallig onderhoud had.
Er heeft voor ons werk een marineschip gelegen met allemaal Nlse duikers. Zij hadden bij ons op het werk een BBQ en zijn ook met ze wezen stappen. Wat leuk he!! Ja dat was t wel, maar ik ben er zwaar gehandicapt vanaf gekomen.
We zijn namelijk op dat schip wezen kijken en toen we weer in een klein bootje moesten om terug naar de kant te gaan, dacht ik wel even stoer en sprongetje te maken. Je snapt m wel he: inderdaad voet verzwikt. Ik wilde nog zeggen dat t allemaal wel meeviel, maar ik heb dus echt 2 dagen moeten hinken en een avond niet kunnen werken. Die dag erna had Richard het leuke idee om met hun mee te varen naar Parera (marinebasis) zodat we daar dan mee konden BBQen. Dat leek Lieke en mij wel wat dus ik in zo’n bootje gehupt en varen. Nee nee niet relax varen het was echt een barre tocht. Haha. We knalden echt als een gek over dat water heen. Het was slim om me met mijn benen aan de overkant vast te klemmen om een beetje houvast te hebben, maar ja: met mijn enkeltje ging dat niet. Gevolg: het blauwe rug.
Maar ondanks dit allemaal heb ik toch een supertijd gehad met ze. Jammer dat ze weer vertrokken zijn naar NL!!

Er staan ook foto’s van vuurwerk bij. Dit was op het afscheidsavondje van Steph. We zijn gezellig met zn allen bij Kontiki wezen eten en uitgebreid afscheid genomen van Steph. Zo raar dat die meid alweer in NL zit en, zoals ik net las, ook alweer een baan heeft gevonden. Geweldig. Maar Stephanie, mocht je spijt hebben dat je terug bent gegaan naar NL, dan kom je toch lekker weer terug, want gemist wordt je zeker!!

Kerst in de tropen, dat bestaat niet hoor. Wij hadden allemaal totaal geen kerstgevoel. Eerste kerstdag ben ik met Lieke, Teun en Tanja naar Cas Abou geweest. Dat is het strandje waar bon bini-beach is opgenomen. (je weet wel die geflopte soap)
Op de terugweg weer een leuk auto-avontuur beleefd. We hoorden een vreemd geluid, wat bleek: de bumper hing los en raakte de weg. Lang leve touwtjes!!!!!
S’avonds zijn we met zn 4en uit eten geweest.
Tweede kerstdag moesten we werken dus hebben we helemaal niets meegekregen van Kerstmis.

Oud en nieuw was wel een hele ervaring. Ze houden hier niet zo van siervuurwerk, maar echte echte echte klappers. Op oudjaarsdag hebben we Nlnieuwjaar gevierd bij de tropen. Daar was het lekker druk en waren er verschillende optredens van die trommel-boys. Geweldig joh, krijg je helemaal kippenvel van.
S’avonds nog snel douchen bij Iris en op naar Mambo. Daar kwam Gerard Joling en Luv optreden. Niet dat dat nou zo’n mega-act is, maar je kan je toch zeker wel voorstellen dat de combi champagne en Gerard op t podium komisch is.

Zo voor nu weer even genoeg.

Iedereen die me een kaartje heeft gestuurd: TOP!!!!!! Het raakt me om post te krijgen.
Wel grappig trouwens dat je ineens regelmatig wat hoort van mensen van wie je het niet verwacht.

Joepie paps, mams en de buurtjes komen bijna en niet vergeten MO. We gaan het HOPI naar ons zin hebben